Tummy time, oftewel de wakkere tijd dat je baby op de buik ligt, is een belangrijke motorische activiteit. In mijn praktijk zie ik veel baby’s die het liggen op de buik echter erg lastig vinden en zich als een vis op het droge voelen. Waarom is tummy time zo belangrijk voor de ontwikkeling en hoe erg is het als het jouw baby niet lukt? En wat kan er aan de hand zijn als jouw baby tummy time zo haat?
Tummy time zorgt voor een gezond tegenwicht voor het vele liggen op de rug en het verblijf in diverse zitjes die de bewegingsvrijheid beperken. Het wordt daarom erg gepromoot, met adviestijden waarin je baby op de buik zou moeten liggen. Dat kan ertoe leiden dat je baby lang in een positie ligt waarin het niet comfortabel is en ook niet weet hoe het daar is gekomen, wat dan juist een averechts effect kan hebben.
Het is goed om je te realiseren dat niet alleen de buikligging belangrijk is voor de ontwikkeling. Het gaat om een evenwichtige verdeling van de tijd die je baby doorbrengt in verschillende houdingen (buik, rug en zijdes). Dit kan in je armen, op je eigen lijf of op een speelmat op de grond. Door deze variatie aan houdingen ontwikkelt je baby een goede relatie met de zwaartekracht. Zo wordt er in het babybrein een besef ingeprent waar het lichaam is in de ruimte. Dit lichaamsbesef is weer belangrijk voor de verdere motorische ontwikkeling en zelfs later voor het leren op school.
Wat gebeurt er als je baby op de buik ligt? De buikligging activeert reflexen die het optillen van het hoofd mogelijk maken. Hierdoor ziet je kleintje de wereld weer van een hele andere kant, wat zijn visuele en cognitieve ontwikkeling stimuleert. Deze reflexen zorgen ervoor dat de nek- en rugspieren aanspannen, de baby op de ellebogen kan steunen en de spieren sterker kunnen worden. De houding zoals je op de foto ziet, is dus eigenlijk niet iets wat getraind hoeft te worden, maar van nature ontstaat.
Ligt je baby niet graag op de buik, dan is je baby niet lui of eigenwijs, maar kan er sprake zijn van een onderliggende fysieke of neuromotorische oorzaak.
Wat kunnen redenen zijn als deze houding voor jouw kleintje nog lastig is?
> Je baby is nog erg jong en het hoofd is relatief zwaar. De meeste baby’s krijgen de buikligging met opgeheven hoofd binnen 2 maanden onder de knie.
> Mocht dit na 2 maanden nog niet lukken, dan kan het zijn dat er nog iets in het lijfje blokkeert. Het heffen van het hoofd vraagt namelijk om een vrije beweging in het bekken en de nek. Een blokkade hierin kan voortkomen uit een snelle bevalling, een keizersnede, een inleiding of het gebruik van de vacuümpomp.
> De ondersteunende reflexen die buikligging mogelijk maken zijn niet actief. Zo krijgen de spieren simpelweg niet het juiste signaal vanuit het brein. Je baby zakt bijvoorbeeld steeds door zijn armen of krijgt het hoofd niet opgetild. Ook hier kan een lastige of snelle bevalling aan ten grondslag liggen.
> Baby’s die de buikligging vermijden, lopen het risico een billenschuiver te worden. Hiermee slaan ze de belangrijke mijlpaal van het kruipen over.
Er zijn veel leuke spelletjes die je kunt doen als de buikligging voor je kleintje nog moeilijk is. Voordat je dit echter actief bij je baby gaat stimuleren (het ‘trainen’), is het raadzaam om eerst bovengenoemde oorzaken uit te sluiten bij een osteopaat of een behandelaar die werkt met MNRI Reflexintegratie. Zo voorkom je dat je baby verkeerde spierspanning opbouwt of juist leert te overstrekken.
Hartelijke groet,
Ellen Bulder
Babytherapeut & Geboortecoach
www.Adem-ruimte.nl