Een baby wordt sterrenkijker genoemd als bij de geboorte niet het achterhoofd als eerste te zien is, maar het gezichtje. Geredeneerd vanuit rugligging van de moeder kijkt de baby dan naar de (sterren)hemel. De bevalling van een sterrenkijker is bepaald geen kleine opgave die nogal eens eindigt in een vacuümverlossing of een spoedkeizersnede. Wat maakt de geboorte van een sterrenkijker zo lastig en wat kunnen de gevolgen zijn voor de baby?
Voor een soepele geboorte is een goede ligging van de baby essentieel. Een sterrenkijker ligt weliswaar met zijn hoofd naar beneden, maar in plaats van zijn rug naar de buik van de moeder ligt de baby rug aan rug. De baby ligt dan in vaktermen in posterior ligging (achterhoofd achter) in plaats van anterior ligging (achterhoofd voor).
Baby’s in deze ligging zijn berucht om hun lange geboortes met meer dan gebruikelijk ongemak voor de moeders. Dat komt omdat de baby in deze afwijkende ligging minder goed de kin naar de borst kan brengen, waardoor de diameter van het hoofd groter wordt.
En dat zorgt voor de volgende problemen:
> Het hoofd geeft meer druk op het heiligbeen, waardoor de moeder al vroeg in de bevalling veel pijnlijke rugweeën heeft.
> De baby kan door de grotere diameter van het hoofd moeilijker indalen in het bekken, waardoor de bevalling langer duurt.
> Doordat het indalen moeizamer gaat, is er sprake van weinig (niet vorderende) ontsluiting.
Om de bevalling te bespoedigen, wordt er vaak synthetische oxytocine gegeven. Hierdoor worden de weeën weliswaar krachtiger, maar ook de druk op de baby groter die nog steeds niet goed met zijn hoofd door het bekken kan. Dit is een beangstigende ervaring voor de baby, die hierdoor uitgeput kan raken met spoedkeizersnede tot gevolg. En als de baby dan uiteindelijk zijn weg naar de uitgang heeft gevonden, dan wacht hem nog een onaangename verrassing als hij met zijn gezicht langs het schaambeen wordt geduwd. Omdat dit heel pijnlijk is (baby’s kunnen zelfs hun neusje breken ?), kan een baby zich hiertegen verzetten. Uiteindelijk is het dan een vacuümpomp die de baby letterlijk over de streep trekt.
Al met al is het geboren worden als sterrenkijker dus een hele onderneming voor zowel moeder als kind. In de maanden na de geboorte kan een baby nog veel en ontroostbaar huilen, snel schrikken en ook veel gaan spugen. Ook zie je soms dat ze een voorkeurhouding ontwikkelen en prikkelbaar blijven.
Wat kan je doen als je baby een sterrenkijker is:
> als dit voor de bevalling al bekend is, kun je oefeningen doen uit Spinning Babies die je baby helpen een betere geboortepositie in te nemen. Voorkom het onderuitgezakt zitten, hierdoor kan je baby rug aan rug gaan liggen.
> als dit tijdens de bevalling wordt ontdekt, blijf dan zoveel mogelijk in beweging, kies houdingen die het bekken openen en vermijd het persen op de rug. Als Geboortecoach heb ik een hele trukendoos om tijdens de bevalling de baby in een betere positie te helpen.
> is je baby als sterrenkijker geboren, laat het dan controleren door een osteopaat om te kijken of er niets in het nekje of bekken blokkeert.
> heeft je baby veel last van onrust en gaat hij mijlpalen overslaan, dan kan het zijn dat er onderliggende reflexen hun goede werk niet kunnen doen. Dit kan invloed hebben op de verdere ontwikkeling. Dan kan MNRI Reflexintegratie therapie uitkomst bieden. Op mijn website kun je er meer over lezen.
Kleine krachtpatsers is hoe ik deze sterrenkijkers noem. Want het bovenstaande maakt maar eens goed duidelijk hoe hard deze kleintjes tijdens hun geboorte hebben gewerkt (en hun moeders ook!). Hoe heerlijk is het dan om na dit harde werken eindelijk te mogen ontspannen in de armen van je lieve ouders.
Hartelijke groet,
Ellen Bulder
Babytherapeut & Geboortecoach
www.Adem-ruimte.nl