Veel baby’s hebben last van reflux, oftewel het terugstromen van de maaginhoud naar de slokdarm, met overmatig spugen of het steeds terug moeten slikken van voeding tot gevolg. Reflux kan de roze wolk gitzwart kleuren en betekent niet alleen een uitputtingsslag voor ouders, maar vormt ook een hele nare stoorzender voor de ontwikkeling van je baby.
In deel 1 schreef ik over de veelgebruikte oplossingen voor reflux. Hier in deel 2 sta ik stil bij een belangrijke, misschien wel de belangrijkste onderliggende oorzaak van reflux, namelijk niet verwerkte geboortestress. Dit is de reden waarom er ondanks alle genomen maatregelen er baby’s zijn die last blijven houden van reflux.
Hoe ontstaat niet verwerkte geboortestress? Er wordt vaak gezegd dat een bevalling per definitie stressvol is voor een baby, en dat is ook zo. Echter er is een verschil tussen gezonde stress, die aanzet tot een succesvolle prestatie, en stress die verlammend en traumatiserend doorwerkt op de baby. Als ik het heb over nog niet verwerkte geboortestress, dan heb ik het over deze laatste soort.
Niet verwerkte geboortestress leidt tot een overprikkeling van het stresssysteem van de baby. Dit uit zich in ontroostbaar huilen, moeite met slapen, steeds gedragen willen worden, onrustig en schrikachtig gedrag en reflux.
Niet verwerkte geboortestress is helaas een vaak gemiste oorzaak van reflux en werkt als volgt door:
> Een lijfje dat nog vol stresshormonen zit, gaat geen energie stoppen in de spijsvertering. Dat maakt voeding (zoals koemelk) moeilijker verteerbaar met een grotere kans op spugen.
> Het middenrif is bijzonder gevoelig voor stress. Anatomisch gezien zit het maagklepje op precies dezelfde hoogte als het middenrif. Spanning in het middenrif belemmert zodoende een goede werking van deze sluitspier, met terugstromen van voeding en spugen tot gevolg.
> Zuigen helpt om stress kwijt te raken. Bij nog niet verwerkte geboortestress ontstaat er daarom vaak een grote zuigbehoefte. Baby’s worden daarmee gulzige drinkers en lijken onverzadigbaar. Hierdoor drinken ze vaak meer en sneller dan de maag aankan, met meer spugen tot gevolg.
Het is goed te weten dat er tijdens een bevalling stress kan stapelen binnen het zenuwstelsel van de baby. Baby’s zijn veerkrachtige wezentjes maar hebben ook hun grenzen. Gaat een bevalling heel snel, duurt erg lang of komen ze op hun geboortereis keer op keer belemmeringen tegen, dan kan een baby overweldigd raken en angst en stress ervaren. Stress kost energie en teveel stress tijdens de bevalling kan daarom leiden tot uitputting van de baby en noodzakelijk medisch ingrijpen.
Omgekeerd kan medisch ingrijpen ook deze geboortestress creëren, zoals een inleiding, breken van de vliezen, schedelelektrode, vacuümpomp, keizersnede en gebruik van weeënversterkers en pijnmedicatie tijdens de bevalling.
Als je weet dat inmiddels 1 op de 3 à 4 baby’s wordt geboren via een inleiding en bovengenoemde medische handelingen gemeengoed zijn geworden binnen de geboortezorg, dan begrijp je waarom er zoveel baby’s zijn met reflux.
Voorkomen is beter dan genezen. Het is daarom een aanrader om bij een voorgestelde medische ingreep bij je bevalling, zoals een inleiding, goed door te vragen op de werkelijke medische noodzaak in jouw specifieke geval. Ook kunnen veel ‘standaard’ medische handelingen de baby (en jou!) gespaard blijven als je vooraf nadenkt over je bevallingswensen en deze vastlegt in een geboorteplan. Een doula (geboortecoach) kan je hierbij helpen.
Mocht je baby veel spugen, dan is het goed om eerst eventuele niet verwerkte geboortestress aan te pakken voordat je aan de slag gaat met johannesbroodpitmeel of medicatie. Een osteopaat of craniosacraal therapeut kan helpen om spanningen in het lijfje op te lossen.
In mijn praktijk werk ik met MNRI Reflexintegratie om het overprikkelde stresssysteem tot rust te brengen, wat ademruimte geeft op een breed terrein, waaronder de spijsvertering. En daar plukken niet alleen de baby, maar ook de ouders de vruchten van.
Hartelijke groet,
Ellen Bulder
Baby- en kindertherapeut
www.Adem-ruimte.nl